πιστευτέον

πιστ-ευτέον,

A one must trust, Pl.Ti.20b, 40e, Arist.GA760b31, Str.15.1.34.

II one must believe, Plb.12.11.3, Str.1.3.1 ;

τῷ θρυλουμένῳ Longin.44.2

;

εἰ τοῦτο π. κατ' ἐκείνου Aristid.Or.20(21).9

: in pl. -ευτέα

, οὐκέτι π. τῶν νῦν οὐδενί Luc.Tim.48

.